در سیستمهای مدیریت امروزی به کارکنان یک شرکت در نقش سرمایه انسانی آن شرکت نگریسته می شود که جایگزین کردن این سرمایه کار بسیار مشکلی است. منظور از این سرمایه ارزشمند کارگران ساده و نیروی یدی نیست. بلکه منظور از سرمایه انسانی هر سازمان، نیروها و نفرات متخصصی هستند که در زمینه کاری سازمان به خوبی آموزش دیده و در کار خود سرآمد دیگران می باشند. بدون وجود چنین نیروهایی، توسعه سازمان در دنیای پر رقابت امروز کار ناممکنی است. شرکتی که چنین نیروهایی را در اختیار نداشته باشد محکوم به نابودی است.
بدست آوردن نیروهای متخصص و وفادار به یک سازمان، آرزوی مدیر هر مجموعه موفق است. یکی از اصلیترین راههای ارتقا پرسنل در یک سازمان از نیروی ساده به نیروی متخصص، آموزشهای حین خدمت می باشد که متاسفانه در اکثر شرکتهای ایرانی مورد توجه قرار نمی گیرد. بسیاری از مدیران در این شرکتها تصور می کنند از طریق درج آگهی استخدام در مطبوعات، می توانند چنین نیروهایی را به سرعت جذب کنند. برای همین است که به آگهی هایی با عنوان استخدام مدیر فروش با 20 سال سابقه و یا استخدام مدیربازرگانی با 15 سال سابقه برمی خوریم. در صورتیکه باید در نظر داشت چنین افرادی حتی با داشتن شرایط تخصصی مورد نظر، مدتها طول خواهد کشید که با سبک کار و تولید شرکت آشنا شده و خود را با دیگر اعضای تیم وفق دهند. اغلب نیز برای جذب انها بایستی حقوق و مزایای فوق العاده ای را پرداخت کرد که خود باعث نارضایتی سایر کارکنان خواهد شد.
اما روش بهتر، ارتقا پرسنل موجود از طریق آموزشهای ضمن خدمت است. برای اینکار بایستی در ابتدا با استخدام مدیر اداری آشنا با منابع انسانی و ایجاد واحد آموزش و منابع انسانی قوی، نسبت به ارزیابیهای دوره ای کارکنان و برگزاری دوره های آموزشی در مورد تخصص هر فرد (این دوره ها می تواند درون سازمانی و یا برون سازمانی باشد) نسبت به ارتقا تخصصی پرسنل موجود اقدام نمود. باید توجه داشت که این آموزشها اکثرا تخصصی بوده و برای انجام آن بایستی هزینه نمود. در حالیکه در بیشتر سازمانها آموزش حین خدمت به دوره های زبان و کاربرد کامپیوتر خلاصه می شود که جوابگوی نیاز نیروی متخصص نیست. اماهزینه درست در زمینه آموزش می تواند تاچند برابر باعث افزایش بازده و عملکرد پرسنل شود. نکته بعدی در مورد آموزش حین خدمت، بالا رفتن رضایت شغلی پرسنل آن سازمان است که به نوبه خود نقش موثری در پیشرفت و تعالی سازمانی دارد.
مسئله بعدی این است که هرچه تخصص و سابقه پرسنل بالاتر می رود، مزایا ی افراد نیز افزایش می یابد و سازمان باید با اجرای برنامه های نگاهداشت پرسنل از طریق واحد منابع انسانی شرکت، برنامه های مناسب برای نگاهداشت و رضایت شغلی نفرات اجرا سازد. متاسفانه بسیاری از مدیران ما به دلیل آنکه آموزش کارکنان باعث بالا رفتن توقعات کاری و دستمزد می شود از ارتقا آموزشی پرسنل خود طفره می روند.
ارتقا پرسنل می تواند باعث بالا رفتن راندمان تولید و کاهش ضایعات و بهبود کیفیت محصول و یا خدمات یک شرکت شود که خود نقش بسیار مهمی در قابلیت بقا و رقابت پذیری یک شرکت دارد. همچنین سهم او را از بازار به شدت افزایش می دهد و عملا تا چند برابر هزینه آموزش، به شرکت سود می رساند. به همین دلیل شرکتهای رهبر در یک بازار همواره به آموزش حین خدمت به عنوان یک سرمایه گذاری و نه یک هزینه می نگرند.
منبع : وطن جاب
